خواب،رفتگر کینه

جدیدا برای معاشرت که تشنه میشم به کسی زنگ نمیزنم والا دیگه خیلی وقته حوصله ی حرف زدن طولانی مدت رو ندارم 

برای معاشرت که تشنه میشم میزنم بیرون میرم خرید و دورادور با آدمایی که نمیشناسم ارتباطای کمرنگ و سطحی برقرار میکنم مثلا دختر کوچولویی که بلند بلند با مادرش حرف میزد و براش عشوه میومد رو نگاه میکنم و در حد یه چشم تو چشم شدن باهاش مرتبط میشم و سیر

یا وقت رانندگی به عابرا اجازه عبور از خیابون رو میدم  و مرسی گفتن زیر لبیشون رو با لبخند و ت دادن سر برای خودم دلنشین میکنم

هنوز اون سه تا دختر نوجوون و قشنگی که با خنده ازم تشکر کردن تو اون روز بارونی رو یادم هست و هنوز یادشون لبخند میشه گوشه ی لبهام

یا دیدن دو تا از بچه های دانشگاه که باهمن عاشقانه و دست تو دست راه میرن و با اینکه با من کانتک نمیشن به من حس خوب میدن با خنده هاشون و دستهاشون و راه رفتن رقصگونه و بی پرواشون 

خوب که فکر میکنم میبینم این دو تا منو یاد روزای رنگی خودم میندازن منم همینجوری دست میم رو میگرفتم با حرفام و خنده هام و بالا پریدنام خنده ی جفتمونو در میوردم اون روزا آخرشبا همش فکر میکردم اگه یه روزی میم نباشه چجوری زندگی کنم؟! چجوری نفس بکشم اگر خونوادم نذارن باهم ازدواج کنیم :)))

ازدواج :)))))) هعی یادش بخیر ولی 

هر حسی چقدر جدید و بکر و نفس قطع کن بود! 

هوای حوصله خیلی ابری ست 

این روزا بیشترین زمانی که به صحبت کردن میگذره همون دو جلسه در هفته ست با آ 

که خیلیش به گریه میگذره خیلیش به حال بدی و خیلیش به نمیدونم گفتن

اما خواب رهاییه برای منی که همه ی بیداریمو شکل کابوس کردم

اگه این خواب برام بمونه خوبه .