دیشب بنا به روال چند شب گذشته جون کندم تا خوابیدم! خیلی طول کشید تا به مرحله ای برسم که صدای قلبمو نشنوم و بعد از اون بازم خیلی طول کشید تا به چیزی فکر نکنم و بعد از اون بازم خیلی طول کشید تا دیگه متوجه اطرافم نشم و همه اینا باعث میشه که شبا حدود دو سه ساعت بخوابم که خب ملالی نیست
صبح کوفته بلند شدم و چند ثانیه ای خیره به دریم کچر اویزون روبروی تختم که عاخه خدا این چه زندگی ایه چه وضعیتیه و این چیزا و وقتی گوشیم الارم سوم چهارمشو زد گفتم خب دیگه بسه پاشو که جا موندی دیگه دیشبم که کشیک تو بوده کلی مریض داری روتین هر روز و بعدم بیمارستان رفتم پرسیدم مریض؟ گفتن سه تای ناقابل که یکیش رفت ای سی یودو تای دیگه هم به غایت عجیب غریب بودن!نورو همینه دیگه! سپس مورنینگ خواب اور دکتر میم و بعد بیکاری و حیرونی برای دکتر لام! تو این فاصله رفتیم یه بیوپسی کبد و یه اندوسکوپی دیدیم بعدم کلاس و تشکیلات و بعدم تامام شدن و رفتن پیش مسئول ایکبیری اموزش اطفال خانوم میم با اون عینک و لبخند مسخره ش! واقعا من نمیدونم خود عقده ایش خسته نمیشه روزی سی بار ما رو حضور غیاب میکنه؟ بعد تازه یه وقتایی الکی غیبت میزنه وقتی جلوش وایسادی :/ خلاصه اینجاری
پدر گفته بود که میاد زنگ زدم گفت نزدیکم رفتم خونه و بعد از ناهار نت گوشی رو وصل کردم و خبر رو خوندم!
دکتر میم نون دانشجوی ورودی ۹۲ صبح امروز تو خواب در اثر ایست قلبی.
باور کردم؟! نه! از همه پرسیدم از هرکی که یه ربطی بهش داشت و همه با شوک میگفتن اره! دنیا اینه؟! جوونی که تموم انرژی و وقتشو گذاشته بود برای مبارزه با هپاتیت و کمپین فلان و تئاتر و فعالیت تو نشریه ها و و و و این بود اخرش؟! این بود نتیجه اون همه انرژی و امید؟! میم نون امیدوارترین ادمی بود که من میشناختم حیف و صد حیف برای اون همه امید که به قول خودش لقمه ی مورچه ها شد!
میم نون! با اینکه یه برهه زیاد باهم ارتباط نداشتیم و برخوردمون به سلام علیک خلاصه شده بود باید بگم مرگ تو غمگین ترین چیزی بود که این چند وقت شنیدم و جای خالی تو حتی برای منی که کم میدیدمت خیلی پررنگ حس میشه
آرامش ابدی رو تجربه کن
درباره این سایت